W celu zabezpieczenia swoich roszczeń przewoźnik oraz spedytor może skorzystać z prawa zastawu na przesyłce.

Zastaw podobnie jak hipoteka stanowią prawo rzeczowe ograniczone, z tym, że zastaw dotyczy przedmiotów ruchomych, a hipoteka nieruchomości.

Zastaw powstaje na dwa sposoby: ustawowo, oraz na podstawie czynności prawnych – czyli umów. W przypadku przesyłek zastaw jest ustawowy, a to oznacza, że przysługuje przewoźnikowi i spedytorowi bez zawierania dodatkowych umów, które by to określały. Mówi o tym art. 326 Kodeksu cywilnego do zastawu ustawowego stosowane są odpowiednio przepisy dotyczące zastawu na rzeczy ruchomej, zawarte w artykułach 306-325 KC.

Cechy zastawu to:

• wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy, wyjąwszy tych, którym z mocy ustawy przysługuje pierwszeństwo szczególne,
• przepisy o nabyciu własności rzeczy ruchomej od osoby nie uprawnionej do rozporządzania rzeczą stosuje się odpowiednio do ustanowienia zastawu,
• jeżeli w chwili ustanowienia zastawu rzecz jest już obciążona innym prawem rzeczowym, zastaw powstały później ma pierwszeństwo przed prawem powstałym wcześniej, chyba że zastawnik działał w złej wierze,
• nieważne jest zastrzeżenie, przez które zastawca zobowiązuje się względem zastawnika, że nie dokona zbycia lub obciążenia rzeczy przed wygaśnięciem zastawu,
• zaspokojenie zastawnika z rzeczy obciążonej następuje według przepisów o sądowym postępowaniu egzekucyjnym.

Zgodnie z art. 790 ust. 1. Kodeksu cywilnego dla zabezpieczenia roszczeń wynikających z umowy przewozu, w szczególności: przewoźnego, składowego, opłat celnych i innych wydatków, jak również dla zabezpieczenia takich roszczeń przysługujących poprzednim spedytorom i przewoźnikom, przysługuje przewoźnikowi ustawowe prawo zastawu na przesyłce, dopóki przesyłka znajduje się u niego lub u osoby, która ją dzierży w jego imieniu, albo dopóki może nią rozporządzać za pomocą dokumentów.

Ustawowe prawo zastawu przysługuje na przesyłce, tzn. na wszystkich przedmiotach wchodzących w skład przesyłki, bez względu na to, czy zabezpieczone nim roszczenie wiąże się z całością czy tylko z częścią przesyłki.

Wyliczenie roszczeń, które mogą być zabezpieczone ustawowym prawem zastawu na przesyłce, zostało dokonane w art. 790 § 1 Kodeksu cywilnego jedynie przykładowo. Zabezpieczeniu takiemu mogą podlegać wszelkie roszczenia wynikające z umowy przewozu (np. roszczenia odszkodowawcze).

Ustawowe prawo zastawu na przesyłce przysługujące przewoźnikowi zabezpiecza jedynie roszczenia wynikające z umowy przewozu, która dotyczy tej przesyłki, a nie zabezpiecza roszczeń, które wynikają z innych umów przewozu zawartych przez tego samego wysyłającego z przewoźnikiem.

Warunkiem legalnego skorzystania z prawa zastawu przez przewoźnika jest pozostawanie przesyłki u przewoźnika lub u osoby, która ją dzierży w jego imieniu, albo dopóki może nią rozporządzać za pomocą dokumentów. Nie można stosować przy przesyłkach należących do organów władzy i administracji państwowej oraz organów wymiaru sprawiedliwości i ścigania.

Zgodnie z art. 802. § 1 Kodeksu cywilnego dla zabezpieczenia roszczeń o przewoźne oraz roszczeń o prowizję, o zwrot wydatków i innych należności wynikłych ze zleceń spedycyjnych, jak również dla zabezpieczenia takich roszczeń przysługujących poprzednim spedytorom i przewoźnikom, przysługuje spedytorowi ustawowe prawo zastawu na przesyłce, dopóki przesyłka znajduje się u niego lub u osoby, która ją dzierży w jego imieniu, albo dopóki może nią rozporządzać za pomocą dokumentów.

Jeżeli chodzi o dokumenty za pomocą których spedytor może rozporządzać przesyłką, może to być także zwykły dokument, uprawniający do dysponowania przesyłką, jak np. list przewozowy czy też zwykły dowód składowy.

Odmiennie niż w wypadku przewozu (art. 790 § 1. k.c.) ustawowe prawo zastawu na przesyłce, przewidziane w art. 802 § 1. k.c., zabezpiecza roszczenia spedytora, poprzednich spedytorów i przewoźników wymienione w tym przepisie nie tylko wtedy, gdy wynikają one z umowy dotyczącej danej przesyłki, ale także wówczas, gdy wynikają z poprzednich zleceń spedycyjnych. Poza tym treść art. 802 § 1 jest analogiczna do treści art. 790 § 1.

Przy stosowaniu zastawu na przesyłce warto pamiętać, że inne uprawnienia przysługują przewoźnikowi, inne spedytorowi. Należy więc zwracać uwagę na to, w jakim celu stosowane jest prawo do zastawu i nie egzekwować prawa do zastawu przysługującemu spedytorowi w sytuacji, gdy zawarta została umowa przewozu. Należy również mieć na uwadze, że nieuprawniony zastaw na przesyłce może spowodować postawienie spedytorowi lub przewoźnikowi zarzutu przywłaszczenia towaru, co może dla nich bardzo nieprzyjemne konsekwencje.

zdjęcie: https://pl.freepik.com/zdjecia/biznes